Regelmatig starten mensen bij mij een traject met de volgende wens: ‘Ik wil graag minder onzeker worden’ of ‘Ik wil graag zekerder zijn’. Onzekerheid is een staat van zijn waar we meestal vanaf willen. Onze ‘mind’ kan er nogal zenuwachtig van worden, waardoor het op zoek gaat naar manieren om van het oncomfortabele gevoel af te komen.
In mijn eerste kennismaking met stembevrijding was ik zo onzeker dat ik trillend van angst voor de groep stond terwijl ik dacht: ‘Oh my god. Ze zullen zien dat ik ontzettend zenuwachtig ben, ik moet nú stoppen met trillen en mijn best doen om hier zo relaxed en zelfverzekerd mogelijk over te komen!’.
Natuurlijk werd het trillen hierdoor niet minder. Verkrampt, niet genietend van het zingen, ben ik die minuten doorgekomen. Het voelde als een behoorlijke strijd om de zekerheid te pretenderen die ik niet voelde. Daarbij kon ik moeilijk contact maken met de groep, doordat ik mezelf niet écht durfde te tonen. Later vroeg ik me af waarom het voor mij zo belangrijk was om mijn onzekerheid te verbloemen...
Het streven naar zelfverzekerd zijn (oftewel; verzekerd zijn van je ‘zelf’) heeft volgens mij te maken met de vorming van onze identiteit, en krijgt een boost tijdens de adolescentie; wanneer we ons losmaken van onze opvoeders en onszelf in de wereld zetten als individu. ‘Dit ben ik!’, laat je steeds meer zien. En in dat proces kun je je voorstellen dat onzekerheid inderdaad in de weg zou staan; want, wie is die ik dan? Als ik niet weet wie ik ben en wat ik kan, hoe kan ik mezelf dan afscheiden als individu?
Zelfverzekerdheid is dus overtuigd zijn van je eigen weten of kunnen en wordt door de samenleving vaak gezien als een krachtige eigenschap. Maar zelfverzekerd overkomen gaat regelmatig gepaard met een bepaalde stelligheid waarbij er geen ruimte is voor onzekerheid of twijfel. Denk bijvoorbeeld aan politieke leiders die zichzelf overschreeuwen. Of de werkgever, die zijn eigen waarheid blijft verkondigen en niet luistert naar de ideeën van zijn werknemers. Of de partners die het allebei het beste weten. En misschien kun je wel voorbeelden van jouw eigen stelligheid bedenken?
Zelfverzekerdheid lijkt dus een kracht maar maakt ook dat we elkaar kunnen verliezen in het contact. Terwijl onzekerheid juist kan zorgen voor ruimte waarin we naar elkaar toe kunnen groeien, van elkaar kunnen leren en elkaar écht kunnen zien. Laten we het streven naar zelfverzekerd overkomen loslaten, en in plaats daarvan groeien in zelfvertrouwen; het vertrouwen dat jij helemaal oké bent, ook mét je onzekerheid, angst en ongemak. Goed zoals je bent en niet om hoe je overkomt.
Durf te verkeren in die staat van onzekerheid, van niet-weten. Een staat waarin we naar elkaar kunnen luisteren en van elkaar kunnen leren. Waarin we kunnen groeien en verbinden. En we elkaar kunnen ontmoeten, ergens in het midden.
Ode aan de onzekerheid.
Voel jij behoefte om te groeien in zelfvertrouwen? Kom meezingen op 14 september! Mocht je een therapie of stembevrijding traject aan willen gaan, kan dit eventueel vergoed worden door de verzekering. Neem contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Reactie plaatsen
Reacties
IZA zo waar iedereen heeft dat zeker dat onzekerheid
Gevoel ik vind het niet slecht ,proberen er mee om te gaan
Soms lukt het en soms ook niet met ouder worden gaat het beter om er mee om te gaan Leven in deze tijd is ook niet gemakkelijk maar gelukkig is het leven vol verrassingen